Op jacht naar de Big Five in het Krügerpark

Maandag 19 oktober
Vandaag begon het Krugerpark avontuur bij de Orpen gate. Na paspoortcontrole, overnachtingscontrole en ‘Do you have a gun?’ konden we het park in.

We waren nog maar net binnen en we waren al onder de indruk van prachtige impala’s op de weg en in de bossen. Vele foto’s volgden, niet wetende dat we er nog honderden zouden gaan zien. We probeerden nog wat dichterbij te komen, maar subtiel optrekken met deze bak is wat lastig. Ze gingen dan ook weer snel de bossen in. Een paar kilometer verderop stonden ook al wat zebra's. Supermooie beesten met hun gestreepte vacht en manen.

In het Krugerpark zijn de hoofdwegen van asfalt, hierop kun je 50 km/uur halen als er niets te zien is. De gravelwegen, waar je niet harder dan max 30 km/uur mag rijden, vormen een uitgebreid netwerk tussen de hoofdwegen. We gaan de gravelroad op met het idee nog meer wild te kunnen spotten. Het is af en toe flink hobbelig met de nodige potholes waarbij de motorkap behoorlijk meetrilt. Er lijken sporen van grote terreinwagens in te liggen. Af en toe zijn er viewpoints die uitkijken op waterholes (die meestal leeg staan) of over vlaktes. We zagen langs de gravelweg de eerste blau wildebeesten en poemba's (ook wel bekend als wrattenzwijnen). Onderweg kwamen we nog een paar eenzame giraffen tegen en in de droge rivierbedding liep een kudde olifanten achter elkaar. Prachtig om te zien, die grote beesten in de natuur. We zagen die dag nog kudu’s, apen en een ongedefinieerd karkas. Tot slot kwamen we nog langs 2 poemba’s die rustig rondliepen. Dit zijn ook erg grappige beesten om te zien, ze zijn van huisdierformaat en zitten op hun knieën als ze eten.

Op de camping van het Satara Camp aangekomen was het even zoeken naar een plekje waar een stroompunt vrij was. Duidelijk een favoriete kampeerplaats voor veel campers, tenten, safari-vouwwagens (die zijn best fancy!) en off-road caravans. Bij het maken van wat zonsondergangfoto’s vanaf de camping kwam er plots een kudde olifanten langs het campinghek lopen. Super gaaf met ondergaande zon en dat zo langs het campertje.

Dinsdag 20 oktober
Vanmorgen gingen we wat vroeger op pad om dieren te spotten. We moesten een wat langere afstand af gaan leggen naar een volgend Camp, dus eerst een stuk asfaltweg. Wij dachten daar minder dieren te gaan spotten, maar dat bleek zeer mee te vallen. De poemba’s en zebra’s bevonden zich vlak langs de weg.

Deze dag wilden we natuurlijk dolgraag een leeuw zien. Op de camping werd aangegeven waar die ochtend de leeuw gespot was, op een gravelweggetje vlak bij de camping. Wij zijn uiteraard meteen naar daar gereden net zoals veel andere mensen. De leeuw was helaas niet meer te zien. Op de gravelweg liepen een kudde blau wildebeesten te rennen. Ze renden keihard over de weg van links naar rechts en om de auto voor ons. Gelukkig gingen ze daarna verder de bossen in. Na een loop ingereden te zien naar een viewpoint staken daar twee waterbuffels hun kop boven het gras. Even schrikken, twee van die grote beesten voor je motorkap en daarna veel foto’s maken. Vink twee op onze Big Five lijst, waarop verder de al gespotte olifant, leeuw, luipaard en neushoorn staan. Deze selectie is ooit gebaseerd op de dieren die de meeste menselijke slachtoffers maken tijdens de jacht, omdat ze terugvechten als ze door een mens opgejaagd worden.

Weer terug op de asfaltweg stond daar opeens een giraffe bij de boom te eten. Het is erg grappig dat de beesten vaak uit het niets opduiken van achter een struik of boom. Zo ook een olifant die daar rustig een rondje liep, zodat wij hem mooi op de foto konden zetten. Een stuk verder gereden stonden een stuk of drie auto’s stil en dat betekent dat er wat te spotten valt. Ja daar waren ze, de leeuwen! Onder een boom, behoorlijk ver van de weg, lagen twee mannetjesleeuwen te chillen. Wat bleek, er liggen vaak nog meer leeuwen in de buurt. Zo’n 20 meer ver lagen twee vrouwtjes- en een mannetjesleeuw onder een volgende boom in de schaduw. Mooi om te zien hoe zij ook naar de auto’s kijken, maar rustig blijven liggen. Het mannetje en een van de dames waren duidelijk onder de indruk van elkaar, ze konden niet van elkaar afblijven. Dame nummer twee keek ondertussen liever de andere kant op.... Er stopten nog een hoop auto's, maar op en duur gingen de leeuwen een tukkie doen en tilden ze hun kop niet meer op. Verder kwamen we langs deze asfaltweg ook nog een kudde waterbuffels van erg dichtbij tegen, nog meer giraffen en olifanten.

We reden die dag nog een korte loop over een gravelweg en daar lag aan de rechterkant een prachtige leeuwin vlak naast de weg, half in de struiken lekker te slapen. Vol enthousiasme waren we foto’s van haar maken, toen een tegemoetkomende bestuurder vertelde dat er blijkbaar wel zes zouden liggen, maar hij kon ze niet vinden. Al snel ontdekten we aan de andere kant van de weg nog eens vijf leeuwen! We kwamen precies van de goede kant, anders waren ze niet te spotten. Wat fantastisch na eerder ook al de andere leeuwen, nu zo dichtbij. En leeuwen slapen dus ook op hun rug, weten we nu. Het zag er zeer comfortabel uit!

Bij een waterhole waren twee kleine olifantjes aan het badderen. Schattig om te zien hoe ze met elkaar aan het stoeien waren in het water. Midden in de waterhole lag een hippo te chillen met vlak naast hem een krokodil. Toch fascinerend hoe die beesten hier samen leven.

Tijd voor een lunch met heerlijke tosti’s bij een buitenrestaurant. Brutale apen wisten deze plaats ook goed te vinden. Handig dat ze waren met de vuilnisbakken openen, wisten ze ook de borden van de gasten goed te vinden. Bij de tafel naast ons jatte de aap een volledige broodje weg en weg was hij natuurlijk, met lunch en al.

Bijna aangekomen bij de camping van Skukuza Camp moesten we nog even wachten op een enorme kudde olifanten die net de weg wilde oversteken. Een mooi schouwspel wat de realiteit goed weergeeft.

Woensdag 21 oktober - ochtend
Onze laatste ochtend in het Krugerpark is aangebroken. We zijn nog vroeger opgestaan (6 uur uit bed, jawel) omdat we graag via Lower Sabie het park wilden verlaten. Hier zouden veel hippo’s moeten zitten die we nog niet veel gezien hadden. Hiernaast start natuurlijk de jacht naar de resterende twee van de Big Five die we nog niet gezien hebben, de neushoorn en het luipaard. De hippo’s waren niet zo moeilijk te vinden meer op en duur want die zaten in de gehele rivier de Sabie. We kwamen langs een enorme kudde waterbuffels, een kleine schatting van zeker 150 waterbuffels. Hiernaast stonden ook nog olifanten in het water lekker af tekoelen. Halverwege onze weg het park uit stonden ook weer een heleboel auto’s langs de kant van de weg, dus wij sloten braaf aan in de rij wachtenden zonder zelf iets van belang te zien. Toen we op en plek stonden waar, getuige de camera’s en verrekijkers, iets te zien moest zijn, zagen wij vooral bosjes. Gelukkig was onze buurvrouw heel behulpzaam, en bij de linkervertakking van een Y-vormig struikje ontwaarden wij uiteindelijk... ons luipaard! Hij was heel erg moeilijk te vinden, maar met de verrekijker uiteindelijk goed te zien. Zonder de rij auto’s en de hulp hadden wij hem nooit gevonden, dat is duidelijk. Vastleggen op de foto bleek erg lastig te zijn, zelfs voor de enorme jetsers die uit het raam staken.

Op de weg richting Crocodile Bridge Gate kwamen we eerst nog wat wild leven tegen, maar de laatste kilometers viel er weinig meer te beleven. Met een score van vier uit (big) vijf, en goed geproefd hebbende aan de (foto)jacht, waren dit prachtige dagen in het Krugerpark. Ervaringen die we ook weer meenemen naar Namibië, waar we nog zo’n enorm park gaan bezoeken.