Tussenstop: 24 uur in Swaziland
27 Oktober 2015 | Swaziland, Ezulwini
Woensdag 21 oktober - middag
Als middagprogramma stond de lange reis naar Swaziland gepland. Aangekomen bij de grens stond ons een hele ervaring te wachten. Eerst uitreizen bij de grenswacht van Zuid-Afrika en daarna weer aanmelden bij de grens en douane van Swaziland. Bij de eerste poort van Swaziland krijg je een papiertje met het aantal personen erop geschreven. Met dit briefje moet je naar binnen bij het grenswachtkantoor waar je een stempel erop krijgt van de Swazilandse overheid en bij weer een ander loket nog een stempel van de douane. Thijs was nog wat foto’s aan het maken van de grens en van de vlag met de poort met de grenswachters. Dit bleek niet helemaal de bedoeling te zijn, een boze man schreeuwde wat in het Swazi, maar het was duidelijk dat we geen foto’s mochten maken. Bij de derde poort moet je dan het briefje inleveren met de stempels en dan ben je het land in. Voordat de derde poort open gedaan werd kregen we nog wel even een preek over het maken van foto's, want van mensen was dat echt niet de bedoeling. Gelukkig liet hij ons daarna door en konden we kennis gaan maken met Swaziland.
We reden door een prachtige vallei met veel palmbomen en prachtige vergezichten. De weg lag er niet altijd even goed bij en bevatte veel potholes. Het was ook behoorlijk bergachtig, waardoor we vaak moesten terugschakelen met onze camper. Na een korte tussenstop bij Pigg’s Peak vervolgden we onze weg richting de hoofdstad Mbabane. We reden door enorm uitgestrekte bosbouwplantages, het was een groene trip wat dat betreft (de camper rijd 1 op 6-8, iets minder groen). De scholen waren net uitgegaan en de schoolkinderen liepen overal rond. Het leek erop dat ze allemaal langs de autoweg naar huis liepen, soms echt kilometers ver in de hitte. Ze dragen hier allemaal schooluniformen dus je kon goed zien waar ze vandaan kwamen, en ook als je bij een nieuw dorpje bent aanbeland.
Die nacht sliepen we in het Milwane Wildlife sanctuary, een prachtig natuurpark in de Ezulwini vallei. Om er te komen was wel even een dingetje, want het ging echt door de binnenlandse Afrikaanse dorpjes over een gravelweggetje. In Swaziland waren we een stuk meer bijzonder, alle mensen waren blij en enthousiast aan het zwaaien als we langsreden. Ook de lokale politie wilde weleens weten wie er in dat camperbakkie rondtoerde, we werden – samen met enkele andere auto’s – zonder reden langs de kant van d weg gedirigeerd. Onschuldig als wij zijn, lachten we vrolijk mee om onze eigen grappen en Marjolein moest haar rijbewijs nog laten zien. De arme agent had geen idee wat er op het Nederlandse rijbewijs stond, en ook van het internationale rijbewijs leek hij niet al te veel te snappen. Maar hij kon er mooi even gewichtig naar kijken, en wij konden snel weer onze weg vervolgen. Het ging op de camping ook allemaal met handgeschreven briefjes en handmatige slagboom. We zagen hier bij de camping ook nog wat zebra’s en impala’s ronddwalen. Het bijzondere aan dit park is dat je overal mag wandelen, fietsen en paardrijden. Je moet vooral oppassen voor de hippo’s, al het andere wildleven schijnt mensvriendelijk te zijn. Aangekomen op onze kampeerplek met een prachtig uitzicht op de vallei konden we even bijkomen voor de volgende reisdag, helaas hadden we geen tijd meer om dit park nu verder te verkennen.
Donderdag 22 oktober - ochtend
Voor de tweede dag op rij staat er een flinke tocht op het programma. We verlaten Swaziland alweer en komen nu ten zuiden Zuid-Afrika weer binnen. Rond half acht hotsen en botsen we terug naar de asfaltweg om de reis naar St Lucia te maken. Eerst zien we nog veel bosbouw maar algauw komen we in totaal uitgedroogde delen van Swaziland. Af en toe wat hutjes, nog steeds veel loslopende koeien en nu ook veel loslopende geiten. Oppassen dus op de weg, ze steken zo voor aanrijdende auto's over. We maken ook kennis met een van Swazilands grootste exportproducten, als we tussen kilometers lange suikerrietplantages rijden. Hier kan maandenlang geoogst worden, wat ook nu volop gebeurd. Onze pot jam, gekocht in Johannesburg, kwam ook niet voor niets uit Swaziland, bleek maar weer.
Bij onze vroege lunchstop ontdekten we een halftamme zebra, omringd door een groep bijzondere Amerikaanse toeristen inclusief figuur die zichzelf de ‘zebra whisperer’ noemde. Je komt ze ook overal tegen. We konden nog snel wat fotootjes schieten met dit prachtige dier, wat zelf minder blij leek met z’n lot en constant de tanden stukbeet op het hek. De dubbele grensovergang ging vandaag zo mogelijk nog vlotter dan gisteren en twee stempels later stonden we weer in Zuid-Afrika
Als middagprogramma stond de lange reis naar Swaziland gepland. Aangekomen bij de grens stond ons een hele ervaring te wachten. Eerst uitreizen bij de grenswacht van Zuid-Afrika en daarna weer aanmelden bij de grens en douane van Swaziland. Bij de eerste poort van Swaziland krijg je een papiertje met het aantal personen erop geschreven. Met dit briefje moet je naar binnen bij het grenswachtkantoor waar je een stempel erop krijgt van de Swazilandse overheid en bij weer een ander loket nog een stempel van de douane. Thijs was nog wat foto’s aan het maken van de grens en van de vlag met de poort met de grenswachters. Dit bleek niet helemaal de bedoeling te zijn, een boze man schreeuwde wat in het Swazi, maar het was duidelijk dat we geen foto’s mochten maken. Bij de derde poort moet je dan het briefje inleveren met de stempels en dan ben je het land in. Voordat de derde poort open gedaan werd kregen we nog wel even een preek over het maken van foto's, want van mensen was dat echt niet de bedoeling. Gelukkig liet hij ons daarna door en konden we kennis gaan maken met Swaziland.
We reden door een prachtige vallei met veel palmbomen en prachtige vergezichten. De weg lag er niet altijd even goed bij en bevatte veel potholes. Het was ook behoorlijk bergachtig, waardoor we vaak moesten terugschakelen met onze camper. Na een korte tussenstop bij Pigg’s Peak vervolgden we onze weg richting de hoofdstad Mbabane. We reden door enorm uitgestrekte bosbouwplantages, het was een groene trip wat dat betreft (de camper rijd 1 op 6-8, iets minder groen). De scholen waren net uitgegaan en de schoolkinderen liepen overal rond. Het leek erop dat ze allemaal langs de autoweg naar huis liepen, soms echt kilometers ver in de hitte. Ze dragen hier allemaal schooluniformen dus je kon goed zien waar ze vandaan kwamen, en ook als je bij een nieuw dorpje bent aanbeland.
Die nacht sliepen we in het Milwane Wildlife sanctuary, een prachtig natuurpark in de Ezulwini vallei. Om er te komen was wel even een dingetje, want het ging echt door de binnenlandse Afrikaanse dorpjes over een gravelweggetje. In Swaziland waren we een stuk meer bijzonder, alle mensen waren blij en enthousiast aan het zwaaien als we langsreden. Ook de lokale politie wilde weleens weten wie er in dat camperbakkie rondtoerde, we werden – samen met enkele andere auto’s – zonder reden langs de kant van d weg gedirigeerd. Onschuldig als wij zijn, lachten we vrolijk mee om onze eigen grappen en Marjolein moest haar rijbewijs nog laten zien. De arme agent had geen idee wat er op het Nederlandse rijbewijs stond, en ook van het internationale rijbewijs leek hij niet al te veel te snappen. Maar hij kon er mooi even gewichtig naar kijken, en wij konden snel weer onze weg vervolgen. Het ging op de camping ook allemaal met handgeschreven briefjes en handmatige slagboom. We zagen hier bij de camping ook nog wat zebra’s en impala’s ronddwalen. Het bijzondere aan dit park is dat je overal mag wandelen, fietsen en paardrijden. Je moet vooral oppassen voor de hippo’s, al het andere wildleven schijnt mensvriendelijk te zijn. Aangekomen op onze kampeerplek met een prachtig uitzicht op de vallei konden we even bijkomen voor de volgende reisdag, helaas hadden we geen tijd meer om dit park nu verder te verkennen.
Donderdag 22 oktober - ochtend
Voor de tweede dag op rij staat er een flinke tocht op het programma. We verlaten Swaziland alweer en komen nu ten zuiden Zuid-Afrika weer binnen. Rond half acht hotsen en botsen we terug naar de asfaltweg om de reis naar St Lucia te maken. Eerst zien we nog veel bosbouw maar algauw komen we in totaal uitgedroogde delen van Swaziland. Af en toe wat hutjes, nog steeds veel loslopende koeien en nu ook veel loslopende geiten. Oppassen dus op de weg, ze steken zo voor aanrijdende auto's over. We maken ook kennis met een van Swazilands grootste exportproducten, als we tussen kilometers lange suikerrietplantages rijden. Hier kan maandenlang geoogst worden, wat ook nu volop gebeurd. Onze pot jam, gekocht in Johannesburg, kwam ook niet voor niets uit Swaziland, bleek maar weer.
Bij onze vroege lunchstop ontdekten we een halftamme zebra, omringd door een groep bijzondere Amerikaanse toeristen inclusief figuur die zichzelf de ‘zebra whisperer’ noemde. Je komt ze ook overal tegen. We konden nog snel wat fotootjes schieten met dit prachtige dier, wat zelf minder blij leek met z’n lot en constant de tanden stukbeet op het hek. De dubbele grensovergang ging vandaag zo mogelijk nog vlotter dan gisteren en twee stempels later stonden we weer in Zuid-Afrika
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
