Drie dagen natuurschoon

Zaterdag 19 mei 2012
En toen begon ons volgende avontuur, in het grootste en oudste
nationale park van China: Wulingyuan of Zhangjiajie National Forest
Park. Wanneer je aan een nationaal park denkt, kom je al gauw op de
Veluwe, of wat verder weg Yosemite Park en Yellowstone, enzovoort.
Vrij grote parken vol wilde natuur waar je rustig rond kunt struinen.
Hier, in tegenstelling, werden we verwelkomt door goede filmmuziek en
volop verharde (betonnen) paden, grote wegen voor de tourbussen,
kabelbanen, een berglift en een heuse sight seeing tram, en dat
allemaal op niet al teveel oppervlak.

Voor dit park koop je een (prijzig) toegangsbewijs voor 3 dagen
waarmee je ook de parkbussen in kan. In twee dagen wilden we de
highlights van het park zien, dus op naar kabelbaan nummer 1. Vanaf de
ingang hadden we de gekke piekbergen waar het park zo beroemd om is
gespot, maar vanuit de kabelbaan was het helemaal een goed gezicht.
Boven aangekomen was er een pad uitgezet rond de bergtop, met zicht op
vele wonderbaarlijke pieken. Alles was nog een beetje in de mist, dus
echt voor konden we niet kijken. Maar wat we konden zien beloofde veel
goeds! Toen de zon doorkwam, kregen we alle pracht in volle glorie te
zien. Het schijnt dat dit park de enige plek ter wereld is met zulke
merkwaardige spitse bergentoppen, en dat geloofden we meteen.
Uiteraard hadden alle pieken weer een Chinese beschrijving, maar
voldeed onze Westerse fantasie niet echt om dat te zien. Dat maakte
ook niets uit, want om elke bocht hadden we een nieuw briljant
schouwspel.

Vele foto's en een paar uur later was het rondje gelopen, en besloten
we de berg af te dalen. Het was al aardig warm ondertussen en tijdens
de afdaling kwamen we vele mannelijke Chinezen met opgeknoopt (of
geen) t-shirt tegen. Dit schijnt toch vrij normaal te zijn, en aan het
gezweet te zien was het ook wel nodig. Tijdens de 3878 treden naar
beneden (zegt de Lonely Planet) bleven we mooie uitzichtpuntjes
tegenkomen op de omringende pieken. Met allebei ons shirt nog aan
haalden we de onderkant van de berg, blij dat we niet omhoog waren
geklommen maar voor de afdaling hadden gekozen. Dat was alvast het
eerste stuk van het park bezicht, morgen meer!

Zondag 20 mei 2012
Voor vandaag was er zon voorspeld, en die scheen dan ook heerlijk.
Tijd voor wat meer bergpracht, en dat valt het best te bekijken vanaf
een hoog punt. In het park zit een glazen lift aan de buitenkant van
een berg, met uitzicht op de omringende pieken. Een raar fenomeen,
maar eentje die je niet kunt missen als je er toch bent. Bovenop de
berg viel nog wat rond te kijken, en met de bus werden we naar de
volgende highlight wandeling gebracht. Ook hier weer veel groepen
Chinese toeristen waar wij onze weg tussen door zochten. Vanaf de vele
uitzichtpunten en platforms waren weer bizarre rotsformaties te
bewonderen. De populairste piek was de 'Avatar-piek', zo genoemd omdat
de inspiratie van James Cameron voor zijn film Avatar uit dit gebied
gehaald zou hebben (de bergen in die film lijken sprekend op wat we
hier gezien hebben).

Na zoveel moois was het tijd om de uitgang op te gaan zoeken, en de
Chinese buschauffeurs kennende checkten we bij drie mensen of we in de
goede bus richting goede uitgang zaten. Met een express busje vol met
een groep wat oudere Chinese toeristen en onszelf reden we echter
meteen de andere kant op dan verwacht. Vol goede hoop dachten wij dat
we wel snel zouden keren, maar toen de eerste haarspeldbochtjes
doorgescheurd waren wisten we al beter. We waren beiden niet topfit,
maar onze busgenoten hadden nog veel meer last van dit hotsebotsen met
topsnelheid. Al snel werden de kotszakjes door de bus verspreid, en
vulden onaangename geluiden en in mindere mate geuren het busje. Echt
blij werden we allemaal niet van onze chauffeur, maar hij zeker ook
niet van ons. Nadat een wat forse Chinese dame ervoor zorgde dat hij
bijna van de weg reed, stuurde hij haar tot grote hilariteit bij ons
en enorme kwaadheid van haar weg van haar plek. Het gevolg was een
scheldkanonnade waar je U tegen zou zeggen, als je begreep wat er
gezegd werd. Pogingen tot kalmeren slaagden niet bepaald, waarop de
chauffeur een aantal keer plotsklaps hard op de rem trapte. Dit leverde
vooral meer stress op, dus uiteindelijk was de dame alleen nog maar
zachtjes voor zich uit aan het mopperen. We hadden het tenslotte al
zwaar zat met de rit zelf.

Zo'n 40 minuten later was de tocht dan toch over en kwamen we wat
wankelend weer tot rust. Enig probleem was dat we niet echt een idee
hadden waar we waren. De groepsgids wist gelukkig raad, maar bij de
gewenste uitgang waren we nog lang niet, juist bovenaan een berg die
we pas morgen wilden bezoeken. Daar liep wel een kabelbaan naar
beneden, maar de sluitingstijd naderde rap en de karretjes naar
beneden waren nog nergens te bekennen. Na wat rondlopen ontdekten we
weer een andere bus, die richting kabelbaan zou gaan (wisten we na 4
keer checken). Bij de lift aangekomen, begon iedereen hard te rennen
dus snel kaartjes gekocht en in de rij. Het bleek dat de verkoopmensen
van bovenop de berg al stonden te wachten om naar huis gebracht te
worden, dus op het nippertje kwamen we beneden aan (prachtig uitzicht,
een enorme kabelbaan was het tussen de pieken door!). Beneden konden
we nog net in de laatste bus richting uitgang springen en kwam alles
toch nog tot een goed einde.

Maandag 21 mei 2012
Hoewel we nog een dag toegang hadden tot het park, hadden we het
meeste daar nu wel gezien. Vlakbij ons hostel was nog een grote
bezienswaardigheid te vinden vol met Chinese groepen, die we ook wel
eens wilden zien: het Boafeng meer en bijbehorende waterval. Omdat 's
avonds de vlucht richting Shanghai op het programma stond was een wat
rustige dagje een prima afwisseling.

Midden tussen de bergen ligt het Boafeng meer, 72 meter diep en daarom
niet bepaald geschikt voor baantjes trekken. Na een mooi aangelegd pad
kwamen we aan bij de kade waar we vrij snel met een Chinese groep op
een rondvaartbootje konden plaatsnemen. Terwijl we af en toe
toegezongen werden door wat plaatselijke zangers vanaf hun vlotjes,
konden we de bergen rond het meer eens rustig bekijken. Ondertussen
werden er nog wat grappen over ons rondgebazuind, die wij vriendelijke
lachend doorstonden want we hadden toch geen idee wat ze bedoelden.
Het was wel een erg gezellige groep waar we bij zaten, we hadden nog
niet eerder een boel Chinezen zo enthousiast en blij gezien (behalve
natuurlijk bij de KHD concerten!). Na een wat minder geslaagde
zangverleidingspoging van een van de Chinezen richting plaatselijke
zangdame, was de tocht afgelopen en konden we op eigen houtje de
waterval bewonderen. Daarmee hadden we de boel wel gezien, en was het
tijd om jullie van wat blogjes te voorzien.

Vrij makkelijk bereikten we het vliegveld van Zhangjiajie City, en na
wat onrust of we wel de juiste tickets hadden omdat ons vluchtnummer
maar niet verscheen, was ook het inchecken zo gepiept bij de VIP
balie. Dit vliegveld was bepaald niet te vergelijken met dat van
Beijing of alleen al Guilin, dit leek meer het treinstation van
Liuzhou of kleiner. Na een half uurtje vertraging vlogen we de nacht
in, weg van de natuur en onderweg richting wereldstad Shanghai.