Rollen in de rijstvelden

Donderdag 10 mei
Ping’an is onze tussendoor-verblijfplaats voor vandaag en morgen, zodat we – op aanraden – met volle teugen kunnen genieten van de prachtige uitzichten over de zo beroemde rijstterrassen daar. Via ons hostel hebben we een all-inclusive tour geboekt, want het allemaal zelf regelen zou veel te moeilijk zijn. Dus vroeg uit de veren, snel een afscheidsontbijtje met Marile, Ton, Brenda en Pieter en even na achten een minibusje in. Onze reisgezellen waren 5 Fransen/Marokkanen die in Suzhou studeren en pas die nacht aangekomen waren in Guilin. Op de vraag van de gids ’meer info of slapen’ was het antwoord vrij duidelijk; wij konden de rest van de weg in stilte genieten van de prachtige uitzichten.

Onze eerste bestemming waren niet de rijstvelden, maar een bij de tour inbegrepen ’lange-haren-show’. De Yao-stam heeft als traditie dat vrouwen hun haar niet afknippen, waardoor de dorpsoudsten een haarbos van zo’n 1.80m lengte hebben. Da’s een hoop haar! Helaas waren ze minder bedreven in zingen en muziek maken, dus het was al met al een lang half uurtje voordat we weer vrijgelaten werden. Hoogtepuntje van de show waren de Chinezen (en een op Ruud van Nistelrooij lijkende Griek) die mochten ’trouwen’ met een lokale Yao-vrouw (vrijgezel, want haar haar zat onder een hoedje, anders had ze het wel rond haar hoofd gebonden!). De blijdschap van een aantal van deze uitverkoren Chinese heren was aanstekelijk, eentje nam haar bijna mee onder zijn arm richting huis, zo klein zijn ze namelijk ook nog eens. De lunch volgend op de show was prima, en met wat tips over onze latere bestemming Zhangjiajie vervolgden we de haarspeldweg richting Ping’an.

Van alle rijstterrasdorpen is Ping’an het beroemdste en vooral meest toeristische. Omdat het tegen de heuvels is gebouwd, kunnen auto’s er niet rijden en gebeurd alles te voet of per paard. Een andere optie is om je door een aantal sterke mannen of vrouwen de berg op te laten dragen in een draagstoel. Gelukkig hadden wij nog de kracht om zelf omhoog te klimmen, zwetend en al genoten we van de prachtige vergezichten over de rijstterassen bovenaan het dorp. Na onze groep vaarwel gezegd te hebben, was het tijd om onze enige dagrugzak achter te laten in het hostel voor die nacht, en hebben we nog wat door de omringende rijstvelden gestruind. Na diner-met-uitzicht bij Danny L. van het Green Garden Coffee House, was het goed slapen in onze kamer-met-uitzicht in een vrij leeg hostel.

Vrijdag 11 mei
Op de planning voor vandaag stond een 5 uur durende wandeltocht richting Dazhai, een ander rijstterrasdorpje. Helaas, bij het openen van de gordijnen kwam de regen al met bakken naar beneden. Het berustende antwoord van de hosteleigenares op onze weervraag was niet echt meehelpend; zij verwachtte geen zon meer de komende dagen. Vol goede moed toch maar een tweetal poncho’s aangeschaft, en op pad richting eerste uitzichtpunt. Een prachtig uitzicht werd beloond met een heerlijk verfrissende regenbui, die we schuilend hebben doorgebracht onder het WC-hokafdak. Veel bekijks hadden we hierbij van de lokale bevolkind, schuilend in een hokje tegenover ons. Een half uurtje later, een stuk droger ondertussen, vertrokken we weer richting eindbestemming. Aangezien het geen enorm dorp is, moesten we rekening houden met de weinige bussen die er vertrokken. Toen we een stukje verder watervallen naar beneden zagen komen van het zogenaamde pad, de regen weer vol uit de wolken stroomde, en de lokale dames voor ons het sterk afraden door te gaan (of, als we toch echt doorliepen, vooral met hun te lunchen...) viel het besluit terug te gaan richting Ping’an. Via verscheidene andere weggetjes konden we alsnog de mistige heuvels om ons heen bekijken, wat toch echt wel heel erg mooi was. Nadat Danny L. ons wist te vertellen dat de directe bus terug naar Guilin niet reed, was het nog even haastige spoed richting uitgang van het dorp alwaar we de shuttle bus naar beneden nipt wisten te halen.

Een Chinese shuttlebus heeft zo’n 15 stoelen, een chauffeur die bij voorkeur zijn water vers van de berg drinkt (en daarvoor ook graag stopt bij plaatselijke watervalletjes), en een mevrouw die geld ophaalt en je de deur uitzet zodra dat moet. Wij hadden de dag ervoor van onze gids gehoord waar we er zo’n beetje uitmoesten om de bus richting Guilin te pakken, maar daar aangekomen meldde deze mevrouw dat we nog 10 minuutjes moesten blijven zitten. Een andere dame stapte daar wel uit, vol vertrouwen in haar reis. Zo’n 10 minuutjes later stopten we midden in een bocht, midden op de weg, en werden wij inclusief rugzak de weg over geleid naar een andere shuttlebus, met Guilin als bestemming. Weer zo’n 10 minuten verder krijgen we een nieuwe passagier – jawel, die dame die eerder uitgestapt was. Het blijft een mooi systeem! En je kunt het dus toch allemaal zelf regelen...

Hiermee waren we echter nog niet terug in het hostel. De nieuwe chauffeur reed, geinspireerd door de vertoonde Westerse en Chineze actiefilms, een ware dodemansrit. Marjoleins idee om dan maar gewoon je ogen dicht te doen werkte prima, Thijs zat met enige regelmaat met samengeknepen billen te wachten op borden ’Welkom in Guilin’. Na iets teveel net-niet-een-botsing momentjes werd zonder enige blikschade het busstation bereikt, waar wij even diep ademhaalden en op weg gingen voor ons volgende doel: boottickets richting Yangshuo. De taxichauffeur, geen Engelse taalkennis en gebrekkig Chinees, bracht ons bij de gewenste China International Travel Service, waar ze de boottrip voor niet minder dan 460 yuan p.p aanboden, en een los kaartje zat er niet in. Wetende dat ze in het hostel voor 60 yuan minder werden verkocht, dachten wij snel in een andere taxi te hoppen. Na vijf afwijzende chauffeuse sprong een Engelssprekende Chinees ons te hulp. Wat bleek, ze vonden het te druk op de weg en vroegen extra geld. Hollanders die we zijn, wilden wij echter alleen met de meter aan rijden. Uiteindelijk werden we meegenomen, totdat de taximevrouw ons vrij dringend verzocht uit te stappen op een kwartiertje lopen van de eindbstemming. Om vervolgens een nieuwe klant in te laten stappen en weg te sjeesen. Tsja. We gaan ervanuit dat de kapitein er morgen meer verstand van heeft. En de boottickets, die kregen we bij ons hostel mee voor 380 yuan, toch 10 euro per ticket bespaard!