21-23 aug2017 – Stads Cuenca en wonderschoon Cajas

21 augustus
Cuenca is een gemoedelijke stad wat het prettig rondlopen maakt tijdens de stadswandeling. Ook hier hebben ze, net als in Delft, een Oude en een Nieuwe Kerk. We bezoeken eerst de nieuwe kerk, ook wel bekend als de Cathedral de la Inmaculada Concepción, pas sinds 1974 geopend. Het goud glimt je tegemoet en vele lokale mensen doen hun gebed. Een kerk met veel gewelven, kapelletjes en roze en wit (afkomstig uit Italië) marmer. Voor de kerk ligt een van de stadsparken waar het goed vertoeven is, maar waar ook weer de schoenpoetsjongens rondlopen om geld te verdienen ($0,25-0,50 cent voor wat extra smeer op je schoenen). De oude kerk staat tegenover de nieuwe kerk en is niet meer in gebruik als kerk. Het is nu een museum met allerlei oude geschriften en het kerkgebouw an sich maakt het een bezoek waard. Deze kerk is veel soberder en simplistischer, maar toch ook indrukwekkend. Een pleintje verderop bezoeken we een bloemenmarkt naast het nonnenklooster, waar bloementhee verkocht wordt van de nonnen. De nonnen die in dit klooster wonen praten niet met elkaar en de buitenwereld, benodigdheden krijgen ze via een doorgeefluik. Helaas zijn we van deze wereld alleen de buitenmuren. Achtereenvolgens bezoeken we nog de plaatselijke markthal waar je een stuk varken vers van het beest afgesneden kunt krijgen, de panamahoedenfabriek waar we uiteraard even een hoed hebben gepast en de plaatselijke rivier, Rio Tomebamba, die door de stad stroomt. Tenslotte zoeken we ondertussen in een druilerig Cuenca naar de ingang van een barokke kerk, die we helaas niet kunnen vinden. Eén dag zonder gids, en wij zijn alweer de weg kwijt...

We houden een uitgebreide late siësta in ons hotel om bij te komen van de afgelopen dagen. Het is een intensieve reis, dus een middagje vrij is erg aangenaam. Na ons prima diner bij Simon lopen we nog even door het centrale park langs de nieuwe kerk, wanneer we opeens de Italianen Simone en Laura(die we nog kennen uit de jungle) zien lopen. Gisteravond zagen we hen ook al zitten bij een lokaal restaurant, en hebben we bijgepraat over onze Ecuadorervaringen. Cuenca is net een dorp, want de volgende avond zien we ze weer, en ook lopen we nog bekende Duitsers tegen die we eerder bij de Cotopaxi spraken. Daar waren ook al een stel Fransen tegengekomen, die we eveneens in de jungle hebben ontmoet. Velen maken een vergelijkbare rondreis, blijkt wel weer.

22 augustus
Een stukje buiten Cuenca ligt het nationaal park El Cajas, een natuurgebied met wel 786 waterplekken van kleine plassen tot grote meren. Met onze gids Javier rijdt voor met zijn luxe bus, waar al een Amerikaans echtpaar op ons zit te wachten. De man blijkt van oorsprong Belgisch te zijn en heeft als bijnaam “Dutch” terwijl de zus van de dame in Nederland woont. Genoeg stof tot praten onderweg dus. Na een half uurtje rijden komen we bij een bescheiden meertje Llaviucu aan dat in het nevelwoud van Cajas ligt. Het is deze ochtend niet al te mistig, wel bewolkt, dus we kunnen de bomen zien. Soms is het hier echt mistig, vandaar de benaming nevelwoud. Tijdens onze wandeling rond het water zien we alpaca’s, Andesvogels en mooie plantjes. Het is hier ontzettend groen, het heeft wel wat weg van de Amazone! Ook staat er de ruïne van een voormalige Duitse bierbrouwerij, ontmanteld nadat dit een nationaal park werd. Vanwege de verborgen ligging van dit meer, eigenlijk vooral bekend bij de lokale gidsen, zijn we echt even weg van de gangbare toeristenplekken.

Onze volgende stop daarentegen is een van de hoogtepunten van het park. De Camino de García Moreno, vernoemd naar een oud-president die het geheel hier liet opknappen, is een in ere hersteld stuk verbindingsweg tussen Guayaquil en Cuenca. Vanaf de Inca-tijd moest alles uit de haven vroeger over rotsige paadjes naar Cuenca vervoerd worden. Nu loopt een deel van dit pad door Cajas, ook rond het meer Toreadora. De lokale temperatuur ligt gemiddeld rond de zeven graden, vandaag is het door de bewolking nog wat frisser. We pakken ons dus goed in en gaan op pad, nog een wandeling op een hoogte van 4000 meter! Hier geen bebossing meer, maar lage grassen en wat struiken. Het heeft wel wat weg van Noorwegen of Schotland, zo ruig is de natuur. We krijgen prachtige vergezichten te zien over de canyon van Cajas, een groot dal met heel veel waterplekken. Daarna lopen we door naar het beroemde quinoabomenbos. Deze bomen zijn geen familie van de bekende graansoort, de naam is ontstaan door spraakverwarring. Het is een Lord of the Rings achtig bos, je verwacht elk moment een hobbit om de hoek. De boomstammen lijken eigenlijk de wortels van een nog veel grotere boom, alles kronkelt door elkaar heen. De stammen lijken van velletjes papier gemaakt, het ziet er heel apart uit. Deze boomsoort kom maar op een paar plekken voor, erg leuk om zo tussendoor te lopen. De Amerikanen zijn ondertussen al een tijdje afgehaakt, onze conditie voor wandelen op hoogte is dus flink verbeterd afgelopen weken. Buiten het park sluiten we de excursie af met een late lunch, met de onvermijdelijke aardappelsoep vooraf en een lokaal gevangen forel als hoofdgerecht. Een goede afsluiter van een mooie dagtocht, voordat er morgen een hele dag bussen richting de kust op het programma staat.